Mένια Κούλη «Ο Takis είναι μια απεριόριστη ιδιοφυΐα»
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Ο Takis συγκαταλέγεται στους κυριότερους εκπροσώπους της σύγχρονης εικαστικής σκηνής και της κινητικής τέχνης. Θα θέλατε να αναφερθείτε εν συντομία στο έργο του;
Ο Παναγιώτης Βασιλάκης, γνωστός ως Takis, είναι ένας καλλιτέχνης αυτοδίδακτος εκ πεποιθήσεως, ο οποίος ξεκινά την καλλιτεχνική του πορεία μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν έρχεται σε επαφή με τα έργα του Πικάσο και του Τζιακομέτι.
Το 1952 δημιουργεί το πρώτο του εργαστήρι με τους παιδικούς του φίλους και καλλιτέχνες Μίνω Αργυράκη και Ραϋμόνδο στην Ανάκασα. Δύο χρόνια μετά μεταβαίνει στο Παρίσι όπου παράγει τα πρώτα του κινητικά έργα. Το 1961 σε ένα ταξίδι του στις ΗΠΑ γνωρίζει τον μετέπειτα φίλο του Μαρσέλ Ντισάν, ενώ το 1968 μετακομίζει στη Μασαχουσέτη όταν προσκαλείται ως ερευνητής από το πανεπιστήμιο του ΜΙΤ. Εκεί, πειραματίζεται με την υδροδυναμική ενέργεια και την υδροκινητική τέχνη. Την περίοδο εκείνη συνιδρύει την Ένωση «Art Workers Coalition» με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των καλλιτεχνών. Το 1986, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ιδρύει το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες στο Γεροβουνό. Σας αναφέρω ότι τα πρώιμα έργα του Τakis είναι προτομές από γύψο και γλυπτά από σφυρήλατο σίδηρο εμπνευσμένα από τον αιγυπτιακό πολιτισμό και την Αρχαία Ελλάδα.
Περισσότερα θα διαβάσετε στο άρθρο που ακολουθεί…